στενόρρινος

-η, -ο / στενόρρινος, -ον, ΝΜ

αυτός που έχει στενή μύτη

νεοελλ.

(το αρσ. στον πληθ. ως ουσ.) οι στενόρρινοι

ζωολ. άλλη ονομασία τών κατάρρινων πιθήκων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στενός + -ρρινος (< ῥίς, ῥινός «μύτη»), πρβλ. οξύ-ρρινος].